Appelbollen en worstenbrood

Hoe oubollig het ook mag klinken, tradities geven ons houvast. Met deze overtuiging ben ik de eerste jaren dat ik in Antwerpen woonde elke 30e april (of liefst nog een dag eerder!) steeds koortsig terug naar Nederland gekeerd om Koninginnedag te vieren. Had ik inmiddels residentie genomen in het Koninkrijk der Belgen, ik kon het toch zeker niet maken om de verjaardagsviering van (in feite de moeder van) onze (inmiddels ex-) Koningin een jaartje over te slaan! En dus reisde ik steeds af naar het ouderlijk huis om daar (samen met mama, volgens de juiste etiquette van) de vlag (mét Oranje wimpel) te hijsen en met een oranjebittertje te klinken op ´ons´ Koningshuis!  - Dat dit volksfeest over de jaren heen uitermate commercieel is geexploiteerd en tegenwoordig niet meer is dan een slap excuus om je volledig oranje te schilderen en eens goed zat te worden om dan vervolgens keihard mee te bléren met Hazes of Borsato.. tja, dat is weer een ander verhaal.. -

In Antwerpen leerde ik een andere –zij het minder flamboyante-  traditie kennen: Verloren Maandag. Weken (zoniet maanden) op voorhand wordt reeds bij de bakkers gepolst of er al een bestelling kan worden geplaatst voor een speciale lekkernij: een lekker vettig duo bestaande uit een appelbol en een worstenbrood.

In het (door Hollanders gerunde) café waar ik de eerste maanden werkte was dit totaal onbekend, tot grote ontsteltenis van de klanten. Hoe kon het immers zijn dat een café in het Antwerpse centrum op Verloren Maandag geen appelbollen en worstenbrood  serveerde?! Probeer je dan nog maar eens te verstoppen met je Hollands accent..

Ik weet nog goed hoe een echte Antwerpse  ´sinjoor´ mij hierop aansprak: wil je overleven in Antwerpen, leer dan toch ten minste onze tradities kennen!

Inmiddels ben ik  jaren verder en ben ik (mijn accent nog altijd ten spijt) wat beter geintegreerd. Wat zeg ik, wanneer ik mij nú ergens bevind op een Verloren Maandag en er is geen rekening gehouden met deze traditie ben ik zelfs uitermate teleurgesteld!

Altijd leuk blijft het om de werkelijke oorsprong van deze gevierde eerste maandag na driekoningen te achterhalen (voor meer info zie wiki of: http://koken.vtm.be/blog/de-oorsprong-vanverloren-maandag ). Maar of het nu ´Lundi perdu´ of ´Lundi parjuré´ is, voor mij blijft Verloren Maandag één van die bijzondere gebruiken die ik sinds ik in Antwerpen woon in mijn hart heb gesloten. En terwijl ik verheerlijkt mijn tanden zet in een appelbol, vraag ik mij af met welke tradities ik straks in Ghana zal kennis maken...

PS: voor wie Verloren Maandag dit jaar niet ten volle heeft genoten, voor wie te laat had besteld bij de bakker, voor wie deze traditie nog onbekend was en voor diegene die de lekkernijen die deze dag mee brengt graag thuis wil proberen maken, zie http://www.standaard.be/cnt/dmf20140113_040